به سان رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند رونده باش.
امید هیچ معجزی ز مرده نیست زنده باش!
نمیدونم شعر از کیه اما اینو از بین کامنتای وبلاگ آرش سیگارچی، همون روزنامه نگار و نویسنده گیلانی که این روزا در گیر و دار بر پا کردن مراسم ازدواج با رافونه عزیز و در عین حال دست و پنجه نرم کردن با بیماریشه پیدا کردم ... مطمئنم از هر دوش سر بلند بیرون میاد ...
امید هیچ معجزی ز مرده نیست زنده باش!
برات دعا میکنیم ....
کلی جالب بود بلاگت
ان شا الله موفق باشه.
آرش رو میگم.
اگه دوست داشتی منو بلینکون.اگه نه بهم سر بزن نظر بده
زیبا بود مثل همیشه !!!من اولین بارم بود این شعرو خوندم ولی زیبا بود !!
کاش میدونستم شاعرش کیه ...
مبارک باشه؛ ولی عجیبه از کسی که لااقل یه بار طعم زندان رو چشیده (((:
چه بد جنس ! بماند که من یه ساعت طول کشید تا فهمیدم منظورت از اینکه میگی : عجیبه از کسی که ... ؛ چیه ؟!؟!؟
:)
دنبال آدرس ایمیلت گشتم نبود
Razeghibanoo@yahoo.com
وبلاگت چرا کامنت نمیگیره ؟! کد تصویریه نمیاد ... نمیدونم چرا ...
اولا که کلی خندیدم از کامنتت!:)))))
سرم خیلی شلوغه دارم این کارای اپلای!!!! کردنو انجام می دم....
ولی خب مهم ترین دلیلش همون تنبلی می باشششششششد!
خدایا تنبلان را با فرشتگان پر کاری محشور بفرما!
آمین!!
سلام رفقا، شاعرش هوشنگ ابتهاج(سایه)