شاید پارانویا ....

وقتی ساکتم، کم حرفم و همه خوشیا و ناخوشیامو برای خودم نگه می دارم، وقتی صبر میکنم تا زخمام، زخمای دلم، روحم، خودش خوب شه به مرور زمان، انگار راحتم و احساس امنیت می کنم ...

دلم نمی خواد برای کسی درد دل کنم ... از اینکه با کسی درد دل کنم و طرف بشینه قضاوتم کنه متنفرم ... همیشه بعدش پشیمون میشم ... انگار به خودم میگم "خب که چی؟! حرف زدی که چی بشه ... چی شد ..." نمی فهمم چجوری آدما بدون اینکه بدونن جزء جزء یه ماجرا چیه، بدون اینکه بدونن تو لحظه لحظه یه رابطه چی گذشته، به خودشون اجازه میدن نقدت کنن ....

انگار نمی تونن ببینن تو همینجوری، همینجوری که هستی هم شادی ... حتی اگه همه چی سر جای خودش نباشه ... انگار حتما باید یه جوری بترسوننت، دلتو بلرزونن، تصویر خوش ذهنتو، خط خطی کنن  ... انگار حتما باید زهرت کنن تا به وظیفه خطیر تاریخیشون عمل کرده باشن ... اونوقت میشینن یه گوشه و وقتی تو هم زانوی غم بغل کردی، بهت لبخند می زنن و از اینکه به جمع آدمای افسرده و پریشون پیوستی استقبال می کنن ....

شایدم ایراد از ماست ... از منه ... اگه نمی خوام نقدم کنن، نمی خوام زهرم کنن همه چیو، خب نباید حرف بزنم، هیچی نگم که کسی هم چیزی بهم نگه که بعدش احساس کنم کاش نمی گفتم ... ولی خب آدمه ... گاهی می رسه به مرز جنون از بس ساکته ... گاهی دلش می خواد حرف بزنه با یکی ...

دلم یه آدم "قضاوت – نکن" می خواد، اما انگار هیچ کس باهات به اندازه خودت مهربون نیست ... دلم خودمو می خواد ...

بیانیه‌ی جمعی از وبلاگ‌نویسان درباره‌ی وقایع اخیر

 

1) ما، گروهی از وبلاگ‌نویسان ایرانی، برخوردهای خشونت‌آمیز و سرکوب‌گرانه‌ی حکومت ایران در مواجهه با راه‌پیمایی‌ها و گردهم‌آیی‌های مسالمت‌آمیز و به‌حق مردم ایران را به شدت محکوم می‌کنیم و از مقامات و مسوولان حکومتی می‌خواهیم تا اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را -که بیان می‌دارد «تشکیل‏ اجتماعات‏ و راه‌ پیمایی‌ها، بدون‏ حمل‏ سلاح‏، به‏ شرط آن‏‌که‏ مخل‏ به‏ مبانی‏ اسلام‏ نباشد، آزاد است» رعایت کنند.

2) ما قانون‌ شکنی‌های پیش‌آمده در انتخابات ریاست جمهوری و وقایع غم‌انگیز پس از آن را آفتی بزرگ بر جمهوریت نظام می‌دانیم و با توجه به شواهد و دلایل متعددی که برخی از نامزدهای محترم و دیگران ارائه داده‌اند، تخلف‌های عمده و بی‌سابقه‌ی انتخاباتی را محرز دانسته، خواستار ابطال نتایج و برگزاری‌ی مجدد انتخابات هستیم.

3) حرکت‌هایی چون اخراج خبرنگاران خارجی و دستگیری روزنامه‌نگاران داخلی، سانسور اخبار و وارونه جلوه دادن آن‌ها، قطع شبکه‌ی پیام کوتاه و فیلترینگ شدید اینترنت نمی‌تواند صدای مردم ایران را خاموش کند که تاریکی و خفقان ابدی نخواهد بود. ما حکومت ایران را به شفافیت و تعامل دوستانه با مردم آن سرزمین دعوت کرده، امید داریم در آینده شکاف عظیم بین مردم و حکومت کمتر شود.

پنجم تیرماه ۱۳۸۸ خورشیدی

بخشی از جامعه‌ی بزرگ وبلاگ‌نویسان ایرانی 

Statement by a group of Iranian bloggers about the Presidential elections and the subsequent events:

1) We, a group of Iranian bloggers, strongly condemn the violent and repressive confrontation of Iranian government against Iranian people's legitimate and peaceful demonstrations and ask government officials to comply with Article 27 of the Islamic Republic of Iran's Constitution which emphasizes "Public gatherings and marches may be freely held, provided arms are not carried and that they are not detrimental to the fundamental principles of Islam."

2) We consider the violations in the presidential elections, and their sad consequences a big blow to the democratic principles of the Islamic Republic regime, and observing the mounting evidence of fraud presented by the candidates and others, we believe that election fraud is obvious and we ask for a new election.

3) Actions such as deporting foreign reporters, arresting local journalists, censorship of the news and misrepresenting the facts, cutting off the SMS network and filtering of the internet cannot silence the voices of Iranian people as no darkness and suffocation can go on forever. We invite the Iranian government to honest and friendly interaction with its people and we hope to witness the narrowing of the huge gap between people and the government.

A part of the large community of Iranian bloggers

June 26, 2009

موندم این روزا ...

 گاهی میمونی بین وسوسهء

 
اسطوره شدن و نقش قهرمان رو بازی کردن و تجربه یه زندگی پر استرس اما پر هیجان 
                                                    یا 
 تبدیل شدن به یه آدم معمولی با یه زندگی معمولی بی هیجان اما آروم و کم تنش  

 موندم این روزا ....

پ.ن.

کلی پرحرفیم می آد فقط بدیش اینه که تایپ فارسی خیلی سخته .... اما خب تمرین میکنیم که آسون شه! 

پ.ن. این یه خط، صرفن جنبه استارت داشت برای رهایی از اینرسی موجود! و لا غیر! باشد که کارساز افتد!

غضنفرانه !

انتظار معجزه ندارم اما فقط شاید بشه امیدوار بود، با اومدن اوباما دنیا جای بهتری برای زندگی کردن بشه ... بی جنگ و بی خونریزی ... خوشحالم ... !

پ.ن.  غضی جان توی این روزای پر اتفاق جای خودت، تحلیلات، لینک و خبرات و گزارشهای لحظه به لحظه ات خیلی خالیه ...