نمیفهمم .... این روزا هیچی نمیفهمم ... هیچ حس خاصی در من وجود نداره ... نه پایان طرحم تغییری در حس و حالم ایجاد کرده، نه تولد بابا، نه مهمونی جینگول مستون دوستانه ... هیچی هیچی هیچی .... حال آدمای خوشحال از یادم رفته ... دیگه حتی منتظر هیچ اتفاق عجیب و غریبی هم نیستم ... خیلی وقته که حس واقع بینیم به رویا پردازی هام غالب شده ...
نگاههای پر سوال آدمای دور و بر هم برام اصلا مهم نیست ... از اون مدل نگاههایی که هی میخواد مستقیم و غیر مستقیم بهت بفهمونه که یه چیزیت هست اما صدات در نمیاد .... به راحتی از کنارشون میگذرم ... بدون اینکه به سوالاتشون جواب بدم ... حتی گاهی هم بدم نمیاد به شک و شبهه های الکیشون دامن بزنم ... طفلیا توی خیالاتشون فکر میکنن که من پر از راز و رمز و اسرار مگوی مهیجم اما من خودم میدونم که اینجا هیچ خبری نیست ... هیچ هیچ هیچ ....
بی خبری و خوش خبری
no news good news
چون نیست حقیقت و یقین اندر دست / نتوان به امید شک همه عمر نشست (خیام). حال بدان که اگر خویشتن خویش را خالی از خوشحالی می بینی ُ بخاطر این است که نمی دانی آن طفلیا تو را نه بخاطر رمز و اسرارت بلکه بخاطر خودت مبهوت کننده تصور می کردند و تو خویشن خویش را خالی از شجاعت بیان احساسات می دیدی که اینطور هیچ را هیچ هیچ هیچ می گویی....... ( منتظر جواب شما هستم)